Το είδος του Δεκεμβρίου 2013

Όνομα: Βασιλαετός ή Αυτοκρατορικός Αετός
Επιστημονική ονομασία: Αquila heliacal

Οικογένεια: Αετίδες (Accipitridae)
Γένος: Aquila
Είδος: A. heliaca

Περιγραφή
Έχουν καστανόμαυρο  φτέρωμα με ωχρό-κιτρινωπό κεφάλι και σβέρκο. Στην πλάτη έχουν δυο άσπρες κηλίδες. Το άνοιγμα των φτερών τους απλώνεται μέχρι και δύο μέτρα. Έχουν μεγάλη μυική δύναμη.

Βιότοπος
Ο αυτοκρατορικός αετός, υπάρχει σε διάφορες χώρες όπως είναι η Αυστρία, το Αζερμπαϊτζάν, Βουλγαρία, Κίνα,  Τσεχική Δημοκρατία, Μακεδονία, Γεωργία, Ελλάδα,  Ουγγαρία, Καζακστάν, Ρωσία, Σερβία, Σλοβακία, Τουρκία και Ουκρανία και πολλές άλλες. Είναι αραιά κατανεμημένος από την κεντρική, νότια και Ανατολική Ευρώπη, ανατολικά προς την Λίμνη Βαϊκάλη (Ρωσία).

Έχουν προτίμηση να διαμένουν σε χαμηλά υψόμετρα αλλά έπειτα από τις συνεχής διώξεις πλέον προτιμούν στα υψηλότερα. Κτίζουν μία μεγάλη φωλιά στην κορυφή του δέντρου στυλ ραβδιού. Τον χειμώνα μένουν κυρίως σε υγρότοπους. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κύπρο υπάρχουν μόλις 2-4 ζευγάρια, τα οποία διαμένουν στην κορυφή του Τροόδους.

Αναπαραγωγή
Κατά τις αρχές Μαρτίου-Απρίλη ξεκινά η αναζήτηση ταιριού, εκτός σε περίπτωση που οι αετοί βρίσκονται ήδη στην περιοχή αναπαραγωγής, ξεκινά τον Φεβρουάριο. Γεννούν συνήθως στα τέλη Φεβρουάρη, συνήθως δύο με τρία αυγά, πολύ σπάνια ένα. Η επώαση διαρκεί 37 με 43 ημέρες. Το θηλυκό τρέφει το νεογέννητο στις αρχές και έπειτα παραμένει κοντά στη φωλιά, μεταφέροντας την τροφή που αφήνει το αρσενικό σε κάποιο κοντινό δέντρο. Τα νεογέννητα αποκτούν φτερά κατά την 14^η μέρα εώς την 55^η που αναπτύσσονται. Ξεκινούν να στέκονται κατά την 28^η μέρα και τρέφονται μόνοι τους την 40^η μέρα. Ξεκινούν να πετούν την 60^η μέρα.

Τροφή
Τρέφονται κυρίως με μικρά ως μέτρια θηλαστικά όπως οι λαγοί και τα χάμστερ αλλά επιτίθενται και σε πουλιά όπως τα περιστέρια και οι φασιανοί. Επίσης, στη δίαιτά τους συμπεριλαμβάνονται  πιο σπάνια οι  βάτραχοι και κάποια μεγάλα έντομα.

Κίνδυνοι
Πολύ σπάνιο είδος, μεταναστευτικό με σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης. Ανήκει ως ‘Σπάνια στην Κόκκινη λίστα των Απειλούμενων Ζώων. Υφίστανται μια ταχεία μείωση στην Ευρώπη της τελευταία δεκαετία. Επίσης υπάρχουν  απειλές λόγω της δασοπονίας και της έλλειψης των ενδημικών δέντρων στα πεδινά, η απώλεια και αλλοίωση σίτισης των οικοτόπων, έλλειψης τροφής, ηχορύπανση στα μέρη όπου αναπαράγονται.

Κίνδυνοι υπάρχουν επίσης από δηλητηριάσεις, ηλεκτροπληξίας από ηλεκτροφόρα καλώδια, ληστεία φωλιών, παράνομο κυνήγι κτλ.

Επιτακτική ανάγκη αποτελεί η ευαισθητοποίηση του κοινού και τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων στις δραστηριότητες διατήρησης.

ΠΗΓΕΣ:
[1] Βιβλίο «Πουλιά της Κύπρου» του Λουκά Χριστοφόρου, AFIAP, Λευκωσία 1998.
[2] Horváth M et al. 2010. Spatial variation in prey composition and its possible effect on reproductive success in an expanding eastern imperial eagle (Aquila heliaca) population. Acta Zoologica Academiae Scientiarum Hungaricae, 56, 187–200.
[3] HEREDIA, B. (1996, February) Retrieved 2013, from INTERNATIONAL ACTION PLAN FOR THE IMPERIAL EAGLE (Aquila heliaca)
[4] http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/action_plans/docs/aquila_heliaca.pdf

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Kaiseradler_Aquila_heliaca_2_amk.jpg
© AngMoKio