Home / Unpublished / Τα ζώα εξαφανίζονται

Τα ζώα εξαφανίζονται

H διάρρηξη της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, η εωσφορική αποστασία του στο να επαναφέρει πάντα τα κτήνη και πάντα τα ερπετά και πάντα τα θηρία και πάσα σάρκα, και πάσαν την κτίσιν εις κοινωνίαν με τον Θεόν, ένα ακόμα βήμα μπροστά για την ένταξή τους στο σώμα του σαρκωθέντος Λόγου, αποτελεί αιτία επανάστασης για τα ζώα και όλη την κτίση που αναβλύζουν από μέσα τους το Δημιουργικό λόγο «τόν συνέχων τὰ πάντα». Αποτελεί βήμα προς τα πίσω, βήμα προς την καταστροφή και την εξαφάνιση. «Ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ ηφανίσθησαν κτήνη καὶ πετεινά … ἀφανισμῷ ηφανίσθη πᾶσα η γῆ» (Ιερεμ. ΙΒ΄, 4,11). Πάμπολλες είναι οι αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη περιστατικών όπου έχουμε εξαφανίσεις ειδών και καταστροφικά περιβαλλοντικά φαινόμενα, όπως ανομβρίες, σεισμούς, πυρκαγιές λόγω της αμαρτίας των ανθρώπων. «Ἔλαφοι ἐν ἀγρῷ ἔτεκον καὶ ἐγκατέλιπον ὅτι οὐκ ἦν βοτάνη ὄνοι ἄγριοι ἔστησαν ἐπὶ νάπας εἵλκυσαν ἄνεμον ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ὅτι οὐκ ἦν χόρτος ἀπὸ λαοῦ ἀδικίας» (Ιερεμ. ΙΔ’, 5,6) αλλά και το εξής «μάχαιρα τοῦ κυρίου καταφάγεται ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς οὐκ ἔστιν εἰρήνη πάσῃ σαρκί» (Ιερεμ. ΙΒ’, 12). Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η κακία και η αμαρτία των ανθρώπων στις μέρες μας έχει πλεονάσει τόσο, ώστε να Η θέση των ζώων και η προστασία τους στην Ορθοδοξία επανερχόμαστε σε καταστάσεις παρόμοιες με την Παλαιά Διαθήκη. Αξιόλογο είναι και το εξής χωρίον «ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον, ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας, δι’ ἐμὲ ἀφανισμῷ ηφανίσθη πᾶσα η γῆ, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ» (Ιερεμ. ΙΒ΄, 10, 11). Και όμως ο άνθρωπος έχει καθήκον από την αρχή του κόσμου, σύμφωνα με την εντολή του Θεού «ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν». (Γεν. Β΄, 15) Σήμερα, που μεγάλος αριθμός ζωικών και φυτικών ειδών απειλούνται με εξαφάνιση, αυτό το καθήκον καθίσταται μέγιστο καθήκον του ορθόδοξου χριστιανού. Σήμερα η καταστροφή της φύσης, του μέσου που φανερώνει το μεγαλείο του Δημιουργού, αποτελεί ύβρη κατά «τοῦ Κτίσαντος». Ο άνθρωπος μακριά από τη φύση ασφυκτιά. Περικυκλωμένος από πράγματα τεχνητά, συνθετικά, ανθρωπογενή, που δεν αναβλύζουν το Δημιουργικό λόγο του Θεού, χάνει τη γαλήνη και την ισορροπία του, βιολογική και ψυχική. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν αισθάνεται την εξάρτηση του από το Θεό, ούτε τη μέγιστη απόδειξη της αγάπης του Θεού, που είναι η Δημιουργία. Γι’ αυτό οι χριστιανοί χρειάζεται να κρατούν θετική στάση για την προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων ειδικότερα. Βέβαια μια ορθόδοξη στάση χωρίς αλλόθρησκες επιδράσεις και χωρίς υπερβολές. Όπως ο Όσιος Σιλουανός γράφει «Ἔνιοι προσκολλῶνται εἰς τὰ ζῶα, ἀλλ’ οὕτω προσβάλλουν τὸν Δημιουργόν, διότι ὁ ἄνθρωπος ἐκλήθη ἵνα ζῆ αἰωνίως μετὰ τοῦ Κυρίου, βασιλεύη μετ’ Αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶ τὸν Ἕναν Θεόν. Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ ἔχη πάθος πρὸς τὰ ζῶα, ἀλλὰ μόνον καρδίαν οἰκτίρουσαν πᾶν δημιούργημα». Διαφορετικά κινδυνεύει να λατρεύσει «τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα» (Ρωμ. Α΄, 25).

Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.

Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 82-84

Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον 

Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης 

Διαβάστε επίσης

Ε΄ Παγκύπριο Μαθητικό Συνέδριο για το Περιβάλλον και την Αειφορία

  Το Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (ΚΥΚΠΕΕ) της Ιερής Μητρόπολης Λεμεσού σε συνεργασία ...