Και όταν ο άνθρωπος γίνει άφθαρτος, αθάνατος και πνευματικός τότε και «…ἡ κτίσις ἀφοῦ ἀνακαινισθᾗ καί γένῃ ὃλη πνευματική, θέλει γένῃ κατοικητήριον ἄυλον, ἄφθαρτον, ἄτρεπτον, παντοτεινόν καί νοερόν. Καί ὁ οὐρανός θέλει εἶναι ἀσυγκρίτως λαμπρότερος καί φωτεινότερος ἀπό αὐτόν που φαίνεται τώρα, ὡσάν ἄλλος καινούργιος. Καί ἡ γῆ θέλει λάβῃ μίαν εὐμορφίαν ἀνεκλάλητον καί καινούργιαν καί ἕνα εἶδος χλόης ἀμάραντον, ἤγουν στολισμένη μέ ἄνθη φωτεινά καί πολυποίκιλα καί πνευματικά, εἰς τά ὁποῖα, καθώς λέγει ὁ θεῖος λόγος, κατοικεῖ δικαιοσύνη. Καί ὁ ἥλιος θέλει λάμψει ἑπταπλασίως περισσότερον (…). Καί ὅλος ὁ κόσμος οὗτος θέλει εἶναι ἀνώτερος ἀπό κάθε λόγον, ὡσάν ὁπού ὑπερβαίνει κάθε διάνοιαν» (Συμεών του Νέου Θεολόγου μέρος Α΄ Λογ. 45, 5 Άπαντα, σσ. 214-215).20
«Κέντρο του θανάτου τόσο του ανθρώπου όσο και της φύσης είναι η αμαρτία» (Α΄ Κορ. ΙΕ΄, 56). Θάνατος του ανθρώπου σημαίνει θάνατος της φύσης και αντίστροφα. Ο άνθρωπος με συνοδοιπόρο τη φύση θα πρέπει να ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα στην κλίμακα της αγιότητας. Μέσα από μία σωστή χρήση και οικονομία της δημιουργίας πρέπει να ανιπαρέλθει την εωσφορική καταδυνάστευσή της από το καταναλωτικό πνεύμα του κόσμου τούτου και να υμνεί και να δοξολογεί τον κτίσαντα, μέχρι να δούμε «οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν» (Αποκ. ΚΑ΄, 1-5).
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 25-26.
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης