Home / Η Ορθόδοξη προσέγγιση στις σύγχρονες εφαρμογές της Βιοτεχνολογίας και της Γενετικής Μηχανικής στα φυτά και στα ζώα

Η Ορθόδοξη προσέγγιση στις σύγχρονες εφαρμογές της Βιοτεχνολογίας και της Γενετικής Μηχανικής στα φυτά και στα ζώα

Τα φυτά και τα ζώα υποβιβάζονται ως χρηστικά αντικείμενα για το όφελος μιας μερίδας ανθρώπων, των ιδιοκτητών τους. Παραβιάζεται έτσι η αρχή της δικαιοσύνης αφού τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών τα οποία δημιούργησε ο Θεός, γίνονται αντικείμενα με πνευματικά και οικονομικά δικαιώματα, τα οποία δεν μπορούν να ανήκουν πλέον στους οικονομικά ασθενέστερους, στις πιο αδύναμες ομάδες των ανθρώπων. Όμως τα φυσικά πράγματα του κόσμου ανήκουν στον Θεό. Σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, ο Θεός τα έδωσε κοινά σε όλους τους ανθρώπους παρέχοντάς τους μόνο το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούν, με σκοπό να καλύπτουν όλες τις ανάγκες τους και όχι για να τα υποτάσσουν στην κατοχή και τη μόνιμη κτήση τους. Η ανισοκατανομή οφείλεται στους ανθρώπους που διατάραξαν την αρχική ισονομία του Θεού. Για την ορθόδοξη βιοηθική, η δικαιοσύνη, εκτός από κοινωνικό έχει και οντολογικό περιεχόμενο. Ονομάζεται και θεία Δικαιοσύνη και ταυτίζεται με τη θεία Τάξη, η οποία συντηρεί εν εαυτή τους λόγους των όντων. Είναι σημαντικό, με βάση την αρχή της δικαιοσύνης, η ορθόδοξη βιοηθική να φωτίσει όχι μόνο την αδικία που προκαλείται αλλά και τη διατάραξη της ένθεης τάξης από τις σύγχρονες εφαρμογές της γενετικής μηχανικής.

Αντί της παράχρησης της φύσης και της παραβίασης των φυσικών και βιολογικών της νόμων, η ορθόδοξη αντίκριση αναδεικνύει τον οικολογικό ασκητισμό. Το ασκητικό πνεύμα της ορθόδοξης παράδοσης έρχεται να αντικρίσει τον κόσμο μας με λιτότητα, με εκούσιο αυτοπεριορισμό των επίπλαστων και κίβδηλων αναγκών μας, αποκαλύπτοντας την υπερηφάνεια, τη φιλαυτία και την εκζήτηση των ηδονών που κρύβονται πίσω από το μεγάλο πρόβλημα του σύγχρονου καταναλωτισμού.

Αντί της θεοποίησης και αποϊέρωσης του κόσμου και της αποσύνδεσής του από τον Θεό, ο ορθόδοξος χριστιανός δεν αυτονομεί τα φυτά, τα ζώα και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς αλλά τα αντικρίζει με πνεύμα ευχαριστιακό. H κτίση αντιμετωπίζεται από τον ορθόδοξο χριστιανό ως θείο δώρο το οποίο αντιπροσφέρεται πίσω στον Δημιουργό με τη μορφή των Τιμίων Δώρων. «Τ σὰ ἐκ τν σν Σο προσφέρομεν» αναφέρουμε στη Θεία Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο ορθόδοξος χριστιανός, διαφυλάσσει τους λόγους των όντων και γίνεται Ιερέας της Κτίσεως κατά τον Μαντζαρίδη.

Αντί της παραβίασης της ένθεης τάξης, ο ορθόδοξος χριστιανός επιλέγει την πνευματική ενεργοποίηση με την προσευχή. Επιλέγει δηλαδή εκείνο το οντολογικό γεγονός κατά το οποίο η ανθρώπινη-κτιστή ενέργεια ενώνεται με τη θεία-άκτιστη ενέργεια, σύμφωνα με τον Γέροντα Σωφρόνιο. Επιλέγει την προσευχή προς τον Τριαδικό Θεό σε κάθε του βήμα που σχετίζεται με τη χρήση, την διαμόρφωση ή τη δημιουργία της ζωής και των ζωντανών οργανισμών.

Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.

Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 133-135.

Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον 

Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης