Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας & Εκπαίδευσης – Κυκπεε
Καθίσταται πλέον σαφές ότι η σύγχρονη γενετική μηχανική και η βιοτεχνολογία απειλούν να ασελγήσουν επί της φύσης, αν δεν το έχουν πράξει ήδη. Απειλούν να αλλοιώσουν τους μυστικούς νόμους της και ριζικά να μεταβάλουν τις μορφές και εκφράσεις της. να παρέμβουν στις μη γνωστές κληρονομικές διαδικασίες και να προκαλέσουν αποτελέσματα μεταφερόμενα στους απογόνους, μή αντιστρεπτά και μή ελεγχόμενα. Η δημιουργία διαγονιδιακών οργανισμών, η διάρρηξη του φράγματος των ειδών, η πατεντοποίηση γενετικών χαρακτηριστικών, η ορθολογιστική διατροφική εξάρτηση από γεωργικές καλλιέργειες που «βιάζουν» τη φύση και η δημιουργία μιας φύσης που είναι εντελώς διαφορετική από ότι την γνώριζε ο άνθρωπος από την εποχή του Αδάμ μέχρι σήμερα, είναι συμπτώματα των σύγχρονων εφαρμογών της Βιοτεχνολογίας και της Γενετικής Μηχανικής στα φυτά και στα ζώα. Όλα αυτά δείχνουν ότι ολοένα και περισσότερο ο άνθρωπος διεισδύει στις αρμοδιότητες του Θεού, Τον υποκαθιστά και τελικά Τον αρνείται. Όμως η ανάγκη του Θεού αποτελεί το αίμα του οργανισμού μας, τη σπονδυλική στήλη της ύπαρξής μας, το DNA της υπόστασής μας, το μυστικό της επιβίωσής μας.
Είναι ουσιαστικής σημασίας να αντιληφθούμε ότι στόχος της ορθόδοξης βιοηθικής δεν είναι να θέσει νομοτελειακά όρια και περιορισμούς στην πρόοδο της επιστήμης και στην αναίρεση των επιτευγμάτων που αυτή ευαγγελίζεται. Ουσιαστικό είναι να μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλώς βιολογικό στοιχείο, δεν είναι απλώς μια βιολογική παράμετρος μέσα στον κόσμο, που κατόρθωσε να επιβληθεί στους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς. Ουσιαστικό είναι επίσης ο άνθρωπος να απεγκλωβιστεί από το περίκλειστο σύμπαν του εγώ του, να αγγίξει τ’ αστέρια, να πιάσει το άπειρο, να ενωθεί μαζί Του. Να επιδιώξει όχι την υλιστική αναδημιουργία του κόσμου γύρω του αλλά να κατορθώσει την πνευματική αναδημιουργία του κόσμου μέσα του. Μια αναδημιουργία που θα του επιτρέψει να ακούσει τη φωνή Του, που θα του επιτρέψει να Τον δει, που θα του επιτρέψει να Τον αγγίξει. Εκείνον, τον Τριαδικό Θεό της αγάπης, που αγκαλιάζει το σύμπαν, που αγκαλιάζει κάθε μικρό ή μεγάλο πλάσμα στον κόσμο και μέσα στην άπειρη αγάπη Του, αυτό ζωογονεί. Ως εικόνα δική Του, ως ένα αιώνιο πρόσωπο, ας πορευτούμε μέσα στον κόσμο του Θεού απελευθερωμένοι από την εγωκεντρική αλαζονεία μας και τη βιολογική φιλοζωία μας και ας ξανοιχτούμε στο άχρονο, στο άπειρο, στο αιώνιο.
Σε ψάχνω κάτω απ’ το δέρμα μου,
μέσα σε μια θάλασσα από λυπημένες τρικυμίες,
στους έρημους λόφους της ιλαρής σιωπής,
στους θεσπέσιους ουρανούς των ονείρων.
Σε ψάχνω στα θεόρατα βάθη του κόσμου μου,
μέσα στα κρυμμένα φαράγγια των οδυνηρών σκιών,
στους ανέμους που ξεφυσούν το ανείπωτο,
στους γαλαξίες των οραματισμών.
Σε βρίσκω διάφανο
να ταξιδεύεις στα έγκατα της ψυχής μου,
Άχρονο,
Άπειρο,
Αιώνιο,
Αρχαίο Φως,
Παντουργό,
Διάπυρη λάμψη,
που αναβλύζει απ’ τις κρήνες της αγάπης
και χρυσώνει με αιωνιότητα
το πολύπαθο της ύπαρξης.
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 138-141.
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης
