Φαλκόνι της Ελεονώρας-Ένα γεράκι με ιστορία

O μαυροπετρίτης ή αλλιώς το φαλκόνι της Ελεονόρας  είναι ένα κομψό γεράκι μεσαίου μεγέθους. Πήρε το όνομά του από την πριγκίπισσα της Σαρδηνίας Ελεονώρα, η οποία ενδιαφερόταν για την ορνιθολογία και πρώτη θέσπισε νόμους για την προστασία των εντυπωσιακών αυτών γερακιών τον 14ο αιώνα. Έκτοτε το γεράκι πήρε το όνομά της.

Έχει το σχήμα ενός μικρού λεπτού Πετρίτη, με μακριά και μυτερά φτερά, με μακριά ουρά και λεπτό σώμα. Μπορεί κανείς να συναντήσει το αρπακτικό αυτό πτηνό σε δυο χρωματισμούς, είτε σκούρο καφέ με  μαύρα σημάδια κάτω από τις φτερούγες είτε ανοιχτόχρωμο. To γεράκι αναπαράγεται σε νησιά της Μεσογείου, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ελλάδας (όπου αναπαράγονται τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού), καθώς επίσης και στις Κανάριες Νήσους, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Κροατία, το Μαρόκο, και την Αλγερία.

Όσον αφορά το νησί μας, το φαλκόνι της Ελεονόρας απαντάται στη νότια ακτή από το Ακρωτήρι, τους Γκρεμούς της Επισκοπής, το Παραμάλι, τον κόλπο της Αυδήμου  μέχρι δυτικά του Ακρωτηρίου Άσπρο προς την Πέτρα του Ρωμιού. Η μεγαλύτερη αποικία απαντάται στο Ακρωτήριο Άσπρο με περίπου το μισό πληθυσμό να φωλιάζει στους γκρεμούς της περιοχής αυτής όπου υπολογίζεται ότι φωλιάζουν γύρω στα 120 -150 ζεύγη.

Πρόκειται για ένα μεταναστευτικό πουλί όπου διανύει τεράστιες αποστάσεις, καθώς διαχειμάζει στη Μαδαγασκάρη. Πρόσφατα οι ερευνητές μέσω δορυφορικής ιχνηλάτησης των πτηνών αυτών απέδειξαν ότι η διαδρομή της μετανάστευσης που κάνουν διαπερνά την ενδοχώρα της αφρικανικής ηπείρου και συγκεκριμένα περνούν μέσα από την έρημο της Σαχάρας, τα τροπικά δάση του Ισημερινού μέχρι τελικά να φτάσουν στην Κένυα και τη Μοζαμβίκη. Η συνολική απόσταση που διανύουν κατά τη διάρκεια της πτήσης τους, φτάνει μέχρι και 9000 χλμ. για ένα ταξίδι μονής κατεύθυνσης.

Το φαλκόνι της Ελεονώρας συνήθως φωλιάζει σε αποικίες σε απόκρημνους παράλιους γκρεμούς ή σε μικρές βραχονησίδες μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου. Αρχίζει να εγκαταλείπει τους χώρους φωλεοποίησης του από τον Οκτώβριο μέχρι το Νοέμβριο και επιστρέφει στους χώρους φωλεοποίησης του από τα μέσα Απριλίου.

Τρέφεται κυρίως με μεγάλα έντομα, όπως λιβελλούλες, που αιχμαλωτίζονται στον αέρα, τα οποία μεταφέρονται από τα νύχια του στο ράμφος του και καταναλώνονται κατά τη διάρκεια της πτήσης. Ωστόσο, κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τρέφεται με μικρού και μεσαίου μεγέθους μεταναστευτικά πουλιά που κυνηγά στον αέρα κοντά στους παραθαλάσσιους γκρεμούς κατά την είσοδο των πουλιών αυτών στα νησιά της Μεσογείου.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία του μαυροπετρίτη;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες για προστασία του περιβάλλοντος και της κυπριακής φύσης. Οι καθημερινές μας συνήθειες θα καθορίσουν πώς θα είναι ο πλανήτης στον οποίο ζούμε, αλλά και τι περιβάλλον θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας να προστατεύσουμε το φυσικό περιβάλλον, ξεκινώντας από το να αλλάξουμε τις συνήθειές μας. Ας σταματήσουμε την απελευθέρωση ουσιών που δηλητηριάζουν τα πουλιά της Κύπρου. Ας πούμε ΌΧΙ στη λαθροθηρία και στην καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων στα οποία ζει αυτό το πανέμορφο άγριο πτηνό. Μπορούμε; 

ΠΗΓΕΣ:
[1] Πουλιά της Κύπρου, του Λουκά Χριστοφόρου, AFIAP, 1998
[2] Ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia
[3] http://www.moa.gov.cy/moa/environment/environment.nsf/

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Eleonora’s_falcon