Πάμπολλες είναι οι αναφορές στα ιερά βιβλία για τα φυτά. Μετά τη δημιουργία του ανθρώπου στο βιβλίο της Γενέσεως αναφέρεται: «Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Εδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε. καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ»(Γεν. B ́, 8-9). Στο Δευτερονόμιο ο Θεός παραγγέλλει την προστασία των δέντρων: «Όταν πολιορκείς κάποια πόλη για πολλές ημέρες, πολεμώντας την για να την εξουσιάσεις, δεν θα εξολοθρεύσεις τα δέντρα της, καταφέροντας επάνω τους πέλεκυ». Το Ευαγγέλιο του Θωμά (β ́ αιώνας) αναφέρει: «Κόψε το ξύλο στα δύο και να, εγώ είμαι εκεί».1 Στην Αποκάλυψη αναφέρεται: «μὴ ἀδικήσητε τὴν γῆν μήτε τὴν θάλασσαν μήτε τὰ δένδρα(Αποκ. Ζ ́, 3).Επίσης, στην Αποκάλυψη γίνεται αναφορά εις το δένδρο της ζωής από το οποίο θα τρέφονται οι πολίτες της νέας Ιερουσαλήμ: «ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆς καὶ τοῦ ποταμοῦ ἐντεῦθεν καὶ ἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς, ποιοῦν καρποὺς δώδεκα, κατὰ μῆνα ἕκαστον ἀποδιδοῦν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, καὶ τὰ φύλλα τοῦ ξύλου εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν» (Αποκ. ΚΒ ́, 2).
Γενικά, στη Βίβλο αναφέρεται ένας πολύ μεγάλος αριθμός φυτών, πέραν των 130, γεγονός που αποδεικνύει τη βαθιά σχέση της χριστιανοσύνης με τα φυτά. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται μερικά πολύ γνωστά όπως είναι: η Αλόη, η Άμπελος, η Αμυγδαλιά, η Βελανιδιά, τα Γαϊδουράγκαθα, η Ελιά, το Λιβάνι, το Λινάρι, η Μυρίκη, ο Πάπυρος, η Ροδιά, το Σιτάρι, ο Κέδρος του Λιβάνου, ο Κίστος, ο Κυπάρισσος, η Συκιά, η Συκομουριά και ο Φοίνιξ. Αυτές οι αναφορές σε πολλές περιπτώσεις γίνονται γιατί τα φυτά χρησιμοποιούνται ως σύμβολα.
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 53-54.
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης