Πολλές φορές η ανθρώπινη αποστασία οδηγεί τον άνθρωπο σε παραθεώρηση πολλών πραγμάτων, κτισμάτων και συνεπώς και αυτών ακόμα των φυτών. Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνονται αναφορές σε λατρεία των φυτών και των δέντρων δηλαδή σε δεντρολατρεία και φυτολατρεία όπως είναι γνωστές. Αυτές οι ειδωλολατρικές εκφάνσεις έχουν τις ρίζες τους σε προϊστορικές προλήψεις και δεισιδαιμονίες (ανιμισμού και τοτεμισμού).22 Οι δρυίδες, οι νεράιδες, οι νύμφες και οι αμαδρυάδες είναι μερικά από τα μυθικά πρόσωπα της αρχαίας ειδωλολατρίας.
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος υπογραμμίζει ότι «όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στην κατάσταση αυτή, φθάνουν σε λήθη και άγνοια του Θεού που τους δημιούργησε, και λατρεύουν ως θεούς τα είδωλα και τους δαίμονες, αλλά και αυτή την άψυχη και άλογη δημιουργία που προσφέρθηκε από τον Θεό για να τους υπηρετεί. Τίποτε δεν μιαίνει και δεν ρυπαίνει τόσο τη Δημιουργία όσο η θεοποίησή της».23 Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έλεγε ότι κάθε βλάβη που προξενείται στα φυτά ή στα ζώα χωρίς ανάγκη είναι αντίθετη με τον νόμο της Χάριτος, έτσι και κάθε προσκόλληση προς αυτά είναι αντίθετη, προς τις εντολές του Θεού.24
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 63-64
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης