Το παράδειγμα των αγίων μας
Στη σημερινή κατάσταση της αρπαγής από τη φύση, οι άνθρωποι καταστρέφουν τη φύση αλλά και οι ίδιοι οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή. O άνθρωπος περικυκλωμένος από τα τεχνητά –ανθρωπογενή έργα, κτίσματα και πράγματα, που δεν αναβλύζουν τον Δημιουργικόν Λόγον του Θεού, ασφυκτιά, χάνει τη ψυχική του γαλήνη, αγριεύει. Δεν αισθάνεται με αυτά καμιά ενοποιό δύναμη, καμιά σχέση. Αντίθετα ευρισκόμενος μέσα στη φύση, περιτριγυρισμένος από τους ζωντανούς οργανισμούς και το φυσικό περιβάλλον αισθάνεται τη συνεκτική δύναμη που τον συνδέει με τον θαυμαστό κόσμο της Δημιουργίας. Μια συνεκτική δύναμη που δεν είναι άλλη από τον Δημιουργικόν Λόγον του Θεού. Μέσα στη φύση βιώνει την αγάπη του Θεού και η μέγιστη απόδειξη της αγάπης του Θεού, είναι η Δημιουργία. Πόσοι άγιοι και όσιοι γέροντες δεν είχαν μια αγαπητική σχέση με τη φύση; Η σχέση αυτή είναι ένα υπόδειγμα για την ορθή και ορθόδοξη προσέγγιση του κτιστού κόσμου και της όλης δημιουργίας. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε «Να μην κάθεσαι μέσα, να φεύγεις έξω στη φύση». Επίσης, έλεγε ότι «τα ζώα έχουν διαίσθηση και καταλαβαίνουν, αν τα αγαπάς, αν τα πονάς. Όταν ένας άνθρωπος επανέρχεται στην κατάσταση προ της πτώσεως, τα ζώα τον πλησιάζουν ξανά χωρίς φόβο». Ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης έλεγε: «Να χαίρεσθε όσα μάς περιβάλλουν. Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ’ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μάς διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μάς μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους. Το λουλουδάκι αυτό με το άρωμά του δοξάζει τον Κύριο». Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε ότι «τα παιδιά και τα λουλούδια θα μας σώσουν». Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης μαζί με τις διάφορες διακονίες είχε στις τσέπες του σπόρους από κουκουνάρια των πεύκων και τους έσπερνε σε όλη την περιοχή, ενώ έκανε και προσευχή να διαφυλάσσεται το δάσος. Ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής έλεγε «Όποιος φυτεύει δέντρο, φυτεύει ελπίδα, ειρήνη, αγάπη και έχει τις ευλογίες του Θεού». Και πόσοι άλλοι άγιοι γέροντες δεν βίωσαν μιαν πέραν από τους φυσικούς νόμους σχέση με τη φύση, όπως ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ με την αρκούδα, ο Άγιος Παΐσιος με τα άγρια πουλιά, ο γέροντας Χατζηγεώργης με τον αγριόχοιρο, ο Όσιος Παύλος της Ομπνόρας και ο Γέροντας Θεοφύλακτος της σκήτης του Αγίου Βασιλείου με την παραδείσια σχέση τους με το φυσικό περιβάλλον αλλά και τόσοι άλλοι άγιοι πατέρες. Για τον Γέροντα Θεοφύλακτο διηγούνται το εξής εντυπωσιακό περιστατικό. Κάποτε ήρθε έξω από το καλυβάκι του και ξάπλωσε ένα πληγωμένο ζαρκάδι με σπασμένο το πόδι του. Εκείνος το πλησίασε και του μίλησε συμπονετικά σαν σε άνθρωπο: «Κάθισε να σου δέσω το σπασμένο ποδαράκι σου, για να γίνεις καλά!»(του είπε). Το ζαρκάδι έκανε υπακοή και κάθισε ήρεμα. Ο γέροντας πήρε δύο καλάμια και μια λουρίδα πανί για επίδεσμο, και έδεσε το σπασμένο μέλος του δυστυχισμένου πλάσματος, σαν καλός ορθοπεδικός γιατρός. Μετά το χάιδεψε ευσπλαχνικά και του είπε: -Πήγαινε τώρα, καλό μου, στην ευχή της Παναγίας και να έρθεις μετά από 30-40 μέρες να σου το λύσω. Πράγματι, δεν πέρασε η προθεσμία που του καθόρισε, και το ζαρκάδι ήρθε ξανά στο καλύβι του γέροντος! Του έλυσε τον ορθοπεδικό επίδεσμο. Είχε τελείως θεραπευτεί!
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 104-107.
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης