Κινούμενοι οι άνθρωποι με τις μεγάλες ταχύτητες της καθημερινότητας και των μεριμνών πολλές φορές αγνοούμε, παραθεωρούμε ή δεν διακρίνουμε αυτή την απαράμιλλη ομορφιά που μας περιβάλλει και βυθιζόμαστε μέσα στη δυσμορφία των μεριμνών, στην ακρασία των αναγκών και στα βασανιστήρια των ανησυχιών και των αγωνιών μας. Xάνουμε το Φώς του κόσμου και βυθιζόμαστε στο σκοτάδι πολλές φορές των παθών και των αδυναμιών μας. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε έξω απ’ το παράθυρο για να διακρίνουμε τη χαρά της ζωής, τη μελωδία του κόσμου. Άλλες φορές το μόνο που χρειάζεται είναι απλώς να σταματήσουμε να τρέχουμε και θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε πώς το φως γίνεται ζωή. Θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο που ετοίμασε πρώτα το «ἀνάκτορο» του βασιλέα της κτίσεως και ύστερα εδημιούργησε τον βασιλέα (Ι. Φρυσόστομου). Σην αγάπη του Θεού που δημιούργησε τον λαμπρό βιότοπο του ανθρωπίνου είδους, ο οποίος «ἐποίησεν ὡς ἀγαθὸς τὸ χρήσιμον, ὡς σοφὸς τὸ κάλλιστον, ὡς δυνατὸς τὸ μέγιστον» κατά τον Μ. Βασίλειο. Ποιο ψάρι, αλήθεια, θα μπορούσε να ζήσει άνευ θαλάσσης;
Κοιτάει τη θάλασσα που λαμπυρίζει
και σκέφτεται την αλμύρα της,
κοιτάει το διάφανο φως που ρέει
και μετράει την ισχύ του,
κοιτάει το πέταγμα του αετού
και υπολογίζει τη σάρκα του,
μετράει τον χρόνο με σπασμένο ρολόι
και γεμίζει το κενό της ψυχής του
με συσσωρευμένο τίποτα.
Βουτηγμένος σε πελάγη μοναξιάς
αναλύει τις ανάγκες
μιας απέραντης γκρίζας επιφάνειας
κι ονειρεύεται να ’ταν
οι στερήσεις όνειρα και
τα όνειρα φλουριά.
(Ο άνθρωπος της απληστίας,
Ποιητική υλλογή «Όνειρα Αμενηνά»)2
Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.
Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 3-5.
Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον
Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης