Τα φυτά και η Παρασκευή του Αγίου Μύρου

Πενήντα επτά (57) φυτά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του Αγίου Μύρου που αποτελεί γεγονός ιδιαίτερης σημασίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. ²⁷ Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται κάθε δέκα χρόνια περίπου, στο Φανάρι και χρησιμοποιείται στο μυστήριο του βαπτίσματος για Χρίσμα και την μετάδοση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος στους νεοφώτιστους Ορθοδόξους. Για την παρασκευή του ψάλλεται ειδική ακολουθία και χρησιμοποιούνται αρωματικά φυτά, δρόγες και αιθέρια έλαια, από τα οποία το σημαντικότερο είναι το Ροδέλαιο το οποίο αποστέλλεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας. Ενδεικτικά αναφέρονται το έλαιο, ο οίνος, το κιννάμωμο, η ίριδα η φλωρεντιανή, η μαστίχη η καθαρά, η αγγελική, ο σάμψυχος ή μαντζουράνα, η σμύρνα η καθαρά, το μυροβάλανο το καθαρό, η ζινγγίβερη η λευκή, η νάρδος η κελτική και τα φύλλα ινδικού.²⁸ Αυτός ο εκκλησιασμός και καθαγιασμός των φυτών και όλου του υλικού κόσμου, η έντονη συμβολική-πραγματική χρήση τους, που υπάρχει στην Ορθοδοξία, μπορεί να οδηγήσει σε ένα βαθύ σεβασμό της φύσεως.²⁹ Γενικά τα φυτά μάς συνοδεύουν στις χαρούμενες στιγμές μας μέσα στην εκκλησία (γάμοι, βαφτίσεις) αλλά και στις δυσάρεστες (κηδείες, κοιμητήρια).

Εν κατακλείδι, τα φυτά, στην ορθόδοξη εκκλησία δεν έχουν μια θέση παραμερισμένη, υποτιμητική και επικουρική. Αλλά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της όλης δημιουργίας τα οποία δημιουργήθηκαν από τον Θεό καλά λίαν και θα μας συνοδεύουν, για όσους το αξιωθούν, και στην ουράνια βασιλεία μετασχηματισμένα έτσι ώστε να αντανακλούν τη θεία δόξα και την ανεκλάλητη και απεριόριστη αγάπη του Θεού. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί ας κωφεύσουμε στις σύγχρονες σειρήνες της νεοτερικότητας που εστιάζονται σε ένα ανθρωποκεντρικό ναρκισσισμό και μάς απομακρύνουν από τα φυτά και την όλη δημιουργία καθιστώντας τα απλώς ως υλικά, υποτιμώντας τα ως μέσα και υποβιβάζοντάς τα ως εργαλεία της ανθρώπινης χρήσης. Αποϊερωμένα από τη δημιουργία και τον Δημιουργό τους, αποφλοιωμένα από τον σκοπό και τον προορισμό τους και αποξενωμένα από τη λατρεία της εκκλησίας μας. Μέσα στη γνησιότητα της ορθόδοξης πίστης μας, ας επανεύρουμε την οντολογική ενότητά μας με τα φυτά, την εσχατολογική και σωτηριολογική μας συνοδοιπορία μαζί τους και ας τα προσεγγίσουμε με ένα αληθινά ορθόδοξο τρόπο.

Απόσπασμα από το βιβλίο Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης.

Ανδρέας Χατζηχαμπής (2015). Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης. Λεμεσός: Εκδ. Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης, σελ. 47-50.

Κεντρική σελίδα Ορθοδοξία και Περιβάλλον 

Βιοηθική του Περιβάλλοντος: Η ορθόδοξη προσέγγιση της κτίσης