Το Κυπριακό Αγρινό

8 AgrinoΤο κυπριακό αγρινό, λόγω της μοναδικότητάς του, της σπανιότητας και της χάρης του, θεωρείται σύμβολο για τη Κύπρο. Το αγρινό με όνομα Ovis orientalis ophion είναι ενδημικό ζώο, δηλ. το συναντούμε μόνο στην Κύπρο και πουθενά αλλού τον κόσμο. Υπολογίζεται ότι ζει στο νησί για περισσότερα από 8,000 χρόνια. Πιστεύεται πως πρόκειται για απόγονο άγριου προβάτου ασιατικής προέλευσης, που έφεραν στο νησί προϊστορικοί άνθρωποι. Το αγρινό απαντά σήμερα σε μια ορεινή, δασώδη περιοχή περίπου 700 χλμ² (με πυρήνα το Κρατικό Δάσος της Πάφου) στο βορειοδυτικό μέρος του νησιού. Στην Κυπριακή νομοθεσία ορίζεται ως αυστηρά προστατευόμενο υποείδος και κατατάσσεται στο παράρτημα IV της Οδηγίας Περί Προστασίας των Βιοτόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως είδος που χρήζει αυστηρής προστασίας.

Μετά την εξάλειψη του ελαφιού από την Κύπρο το 19ο αιώνα, το αγρινό απέμεινε το μεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό στο νησί. Είναι ένα υποείδος μοναδικό στον κόσμο, παρόλο που άλλα είδη αγριοπροβάτων απαντούν σε πολλά μέρη της Ευρώπης της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Παρόλο που η ενεργή διαχείριση και προστασία είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του πληθυσμού των αγρινών από μερικές δεκάδες τη δεκαετία του 1930 σε περισσότερα από 3000 στις μέρες μας, το αγρινό εξακολουθεί να θεωρείται σπάνιο, επειδή υπάρχει μόνο στην Κύπρο.

Τα αρσενικά έχουν πάντοτε κέρατα, ενώ τα θηλυκά μπορεί να έχουν ή να μην έχουν. Τα κέρατά τους κάνουν μια σχεδόν πλήρη περιστροφή και έχουν μήκος περίπου 85 εκατοστά.

Τα αγρινά είναι δειλά ζώα και δύσκολα μπορεί να τα πλησιάσει άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν είναι φοβισμένα. Είναι ευέλικτα και κινούνται πολύ γρήγορα ακόμα και στις απόκρημνες περιοχές του δάσους Πάφου όπου ζουν. Το αρσενικό αγρινό σε ηλικία 3-4 χρονών, είναι δυνατό, καλοφτιαγμένο και όμορφο ζώο με βαριά κέρατα σε σχήμα δρεπανιού. Το τρίχωμά του είναι βαρύ και πυκνό και έχει χρώμα καφέ ανοικτό, με ανοικτό γκρίζο στην πλάτη.

Κατά τη διάρκεια του θέρους το αγρινό συνηθίζει να ζει στα ψηλά βουνά του δάσους Πάφου και κυρίως στην περιοχή του Τρίπυλου. Ο Τρίπυλος βρίσκεται σε υψόμετρο 1.300 μέτρων περίπου και δεσπόζει της κοιλάδας των κέδρων. Το χειμώνα, όταν στις ψηλές κορφές υπάρχει χιόνι, τα αγρινά κατεβαίνουν σε πιο χαμηλές περιοχές για εξεύρεση τροφής.

Το ζευγάρωμα γίνεται το Φθινόπωρο. Τα αγρινά γεννούν τον Απρίλιο-Μάιο. Συνήθως κάθε φορά γεννιέται ένα μόνο αγρινό, κάποτε δύο. Τα νεογέννητα είναι πολύ ζωηρά, σχεδόν από την ώρα που θα γεννηθούν και τούτο για να μπορούν να διαφεύγουν από τους τόσους κινδύνους που τα απειλούν.

Με βάση πληροφορίες που υπάρχουν, φαίνεται ότι στο παρελθόν υπήρχαν αγρινά σε αφθονία, τουλάχιστον σε όλες τις ορεινές και ημιορείνες περιοχές του νησιού. Σε ανασκαφέντα μωσαϊκά φαίνεται ότι το αγρινό ήταν πολύ γνωστό κατά την ελληνορωμαϊκή εποχή, ενώ αναφέρεται επίσης σε μεσαιωνικά κείμενα διαφόρων επισκεπτών ως “κριός” ή “αγριοπρόβατο”. Σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρεται στις περιγραφές κυνηγετικών εξορμήσεων που οργάνωνε η αριστοκρατία εκείνης της εποχής
.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία του αγρινού;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες για προστασία του περιβάλλοντος και της κυπριακής φύσης. Ας αποφύγουμε επέκταση οικισμών και καλλιεργειών σε περιοχές που συνορεύουν με την περιοχή εξάπλωσης των αγρινών. Ας αποφύγουμε το παράνομο κυνήγι των αγρινών. Μπορούμε;

ΠΗΓΕΣ:
[1] Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας.
http://www.moi.gov.cy/moi/Wildlife/wildlife_new.nsf/web06_gr/web06_gr
[2] http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C

[3] Κυπριακά είδη πανίδας και χλωρίδας και τύποι οικοτόπων. Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος-Υπηρεσία Περιβάλλοντος.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ:
https://cites.org/

Διαβάστε επίσης

Αγιόκλημα (Lonicera etrusca)

Στο μικρό περιβόλι δέκα δρασκελιές Μπορείς να ιδείς το φως του ήλιου να πέφτει σε ...