Υπεραλίευση: Αίτιο εξαφάνισης χιλιάδων ψαριών

Τα θαλάσσια οικοσυστήματα διαδραματίζουν απέραντης αξίας ρόλο για τη ζωή και την εξέλιξή της στη Γη. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων όπως και όλων των άλλων ειδών οικοσυστημάτων παίζει η βιοποικιλότητα, ή αλλιώς η πληθώρα των μορφών ζωής που φιλοξενούνται σε αυτό. Αν διαταραχτεί η βιοποικιλότητα εύκολα το οικοσύστημα θα καταρρεύσει [1,2].

Η υπεραλίευση, δηλαδή η έντονη αλιευτική πίεση που οδηγεί τους πληθυσμούς των ψαριών σε εξαφάνιση, μέσω της χρήσης καταστροφικών, μη επιλεκτικών, μεθόδων αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τη βιοποικιλότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.  Αξίζει να αναφερθεί ότι το 63% των ψαριών στον Ατλαντικό υπεραλιεύεται, ενώ στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες, η υπεραλίευση αγγίζει το 82%, με τα ψάρια ολοένα να λιγοστεύουν [2].

Η χρήση μη επιλεκτικών μεθόδων αλιείας έχει σαν αποτέλεσμα να καταλήγουν στα δίχτυα μεγάλες ποσότητες μη εμπορεύσιμων ειδών που ξαναρίχνονται νεκρά στη θάλασσα. Πολλά από αυτά τα είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, καρχαρίες, θαλασσοπούλια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι μηχανότρατες (συρόμενα εργαλεία βυθού) και τα παρασυρόμενα αφρόδιχτα [3]. Κάθε χρόνο, υπολογίζεται ότι πετιούνται στο απέραντο γαλάζιο περισσότεροι από 15.000 τόνοι ψαριών τα οποία θεωρούνται «μη δημοφιλή» καθώς δεν πιάνουν καλές τιμές στην αγορά [2].

Στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος καταδεικνύουν ότι στη Μεσόγειο το 65% των ιχθυαποθεμάτων βρίσκονται εκτός των ασφαλών βιολογικών ορίων. Με άλλα λόγια, σε λίγα χρόνια, ορισμένα είδη μπορεί θα έχουν εξαφανιστεί. Αποδεκατισμένοι είναι κυρίως οι πληθυσμοί του ερυθρού και μακρόπτερου τόνου καθώς και του ξιφία [2].

Σύμφωνα με την Greenpeace , η πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα του Ευρωπαϊκού στόλου τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή ο μεγάλος αριθμός τεράστιων σκαφών με τη δυνατότητα και την τεχνολογία να πιάνουν και να αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες ψαριών, αποτελεί το κυριότερο αίτιο που οδήγησε στην υπεραλίευση και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση των θαλασσών [1,2].

Τον περασμένο Μάρτιο στη Διεθνή Διάσκεψη για την Παγκόσμια Αλιευτική Ικανότητα, συμμετείχαν οι υπουργοί των μεγαλύτερων αλιευτικών δυνάμεων του κόσμου, όπως η Ε.Ε, οι Η.Π.Α και η Ιαπωνία. Κατά τη διάσκεψη οι υπουργοί επανέλαβαν τις δεσμεύσεις τους για τη μείωση των παγκόσμιων αλιευτικών στόλων και την ανάγκη για ακριβέστερη καταγραφή των αλιευτικών τους δραστηριοτήτων, χωρίς όμως συγκεκριμένες δράσεις [2].

Εμείς οι απλοί άνθρωποι μπορούμε να προστατέψουμε τα θαλάσσια οικοσυστήματα και τα ιχθυαποθέματα; Είναι ευθύνη όλων μας να συμβάλλουμε στη διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Ας ξεκινήσουμε αλλάζοντας τις συνήθειές μας. Ας αποφύγουμε τη χρήση μη επιλεκτικών μεθόδων αλιείας. Ας αναρωτηθούμε με ποιο τρόπο αλιεύθηκε το ψάρι που τρώμε και τι στοιχίζει στο περιβάλλον η επιλογή μας αυτή. Η ευθύνη για το ποια ψάρια αλιεύονται και τελικά πωλούνται και αγοράζονται δεν ανήκει μόνο στους αλιείς, αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Ως καταναλωτές έχουμε δύναμη να αλλάξουμε τα δεδομένα και να προστατέψουμε τα ιχθυαποθέματα και την ισορροπία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Μπορούμε; 

ΠΗΓΕΣ:

[1] http://www.cyprusfishingmagazine.com/news/Ereynitiko-Institoyto-Nireyes
[2] http://www.econews.gr/2014/03/19/greenpeace-alieia-113367/
[3] http://reactor-ath.blogspot.com/2010/03/greenpeace.html

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ:

http://nasepo.gr/Article.aspx?qid=54909